Locatie, route, plattegrond en historie

De Inspiratiedagen vinden plaats op Woudschoten in Zeist.

Hier vind je de routebeschrijving, parkeren, de plattegrond van de locatie en de geschiedenis van het landgoed.

Routebeschrijving

Het adres van Woudschoten Hotel & Conferentiecentrum is Woudenbergseweg 54, 3707 HX in Zeist. (Klik op het adres voor navigatie met Maps).

Parkeren

Parkeren kan op het terrein en is gratis, er zijn voldoende parkeerplaatsen. Is de eerste parkeerplaats vol? Rechtdoor over de eerste parkeerplaats vindt je een tweede parkeerplaats.

Openbaar vervoer

Het dichtstbijzijnde station is Driebergen Zeist.
Vanaf Driebergen Zeist station brengt lijn 381 van Syntus je naar Woudschoten Hotel & Conferentiecentrum.

Het is ook mogelijk om vanaf Station Driebergen-Zeist ook de OV-fiets te nemen. Het is ongeveer 6km (15 minuten) fietsen naar Woudschoten.

Er is ook een shuttle service beschikbaar. Deze brengt je in 10 minuten van treinstation Driebergen-Zeist naar Woudschoten. De kosten zijn € 7,50 voor een enkele reis. Vooraf reserveren is verplicht en dat kan via de website van Woudschoten: klik hier.

Op de locatie

De ontvangst en start van de ochtend is in de foyer. Loop na de entree, bij de receptie links de zaal in. Gang doorlopen en dan arriveer je in de foyer.
De middag start in het lunch restaurant. Loop na de entree bij de receptie rechts de gang in.
Daar vind je de inschrijftafel.

Gedurende de hele dag is dit ook De Ontmoetingsplek in de foyer. Hier kun je de verschillende coaches ontmoeten en hun materiaal bekijken en aanschaffen.

Op de Ontmoetingsplek zal onder andere uitgeverij Noorderlicht en Phoenix Opleidingen met hun collectie aanwezig zijn. Pinnen is mogelijk op de dag.

De workshops vinden plaats in vijf verschillende zalen over Woudschoten. Meer informatie ontvang je bij aankomst.

Historie van Woudschoten

Woudschoten is gebouwd voor de Nederlandse Christen Studenten Vereniging. Deze vereniging werd in 1896 opgericht met als doel de “Nederlandse studenten in te leiden tot, en op te bouwen in de Christelijke levens- en wereldbeschouwing” “Om haar leden te bekwamen voor de taak, die hen straks in het maatschappelijk leven, in het volksleven en in het kerkelijk leven op allerlei gebied wacht”.

De NCSV was niet lang daarna actief in alle universiteitssteden. Al snel ontstond de behoefte aan een eigen centrum. Men huurde jarenlang kasteel Hardenbroek, dat echter algauw te klein werd en bovendien erg primitief en arbeidsintensief was. Water moest met emmers opgepompt worden, er was geen CV, maar er werd gestookt met open haarden en elektrisch licht ontbrak ook.

De zusters Zeister schonken de stichting een groot bedrag. Dankzij die schenking kon de stichting in 1928 ruim 50 ha bosgrond aankopen in Zeist.

De architecten Daan Jansen en Charles L. Quere ontwierpen het nieuw te bouwen conferentiecentrum Woudschoten. En dankzij een tweede royale bijdrage van één van mevrouw Van Loon kon het gebouwd worden. In augustus 1932 werd het geopend en bood plaats aan maximaal 140 gasten, waaronder vaak ook vaste gasten en de huismeester.

Bij het complex hoorde ook een woning voor de boswachter en een openluchttheater, die er beide nog zijn. Verdwenen zijn ‘het ruige veld’, de kampeerplaats met tenten, en het Henry Dunanthuis, gebouwd om de slachtoffers van de watersnood in 1953 in op te vangen.

Omwille van een gezonde exploitatie konden vanaf de jaren vijftig ook andere groepen gebruik maken van Woudschoten. Intussen heeft Stichting Woudschoten het beheer overgenomen. Woudschoten is nog steeds een conferentiecentrum en hotel en zonder specifieke band met de universitaire wereld of het protestantisme.

Ontwerp van het gebouw

Woudschoten is gebouwd in de stijl van ‘De Amsterdamse School’. Het oorspronkelijke gebouw is ontworpen als een driepuntige ster, met in het hart van de ster de entree en de centrale hal.

Het is een laag gebouw van één bouwlaag met een fors overstek, waarvan alle gevels door de stervorm een knik hebben en dat oogt als een imposant landhuis door de kleine vensters met roedeverdeling, de lagere uiteinden met deels houten gevelbekleding en het hoge, gesloten pannendak.

Blikvanger is ontegenzeggelijk de hoge driehoekige klokkentoren in de knik van de gevels aan de achterzijde. De scherpe kant van de toren, de voorkant, is helemaal van glas.

De beide vleugels aan de achterkant zijn verbonden met twee nieuwbouwvleugels uit respectievelijk 1995 en 2009. De als één geheel in de architectuur mee ontworpen terrassen, die uitkijken op het park, zijn behouden gebleven. Aan het eind van de vleugel op het westen ligt de kapel met de vele smalle, hoge glas-in-lood-vensters in de zijgevels en de apsis.

Er zijn een aantal karakteristieke kenmerken van de Amsterdamse Schoolstijl terug te vinden in Woudschoten. Het is als een architectonisch geheel ontworpen met de omgeving, in een expressieve en symmetrische vorm. Vlakke geveldelen zijn hierbij afgewisseld met in- en uitspringende geveldelen. Het was een ‘gesamtkunstwerk’, een ontwerp inclusief interieur en meubels.

In het ontwerp is speciale aandacht besteedt aan de hoekoplossingen; de toren staat in de holte van de zijgevels, de kapel aan het eind van een van de vleugels. Het pannendak is hoog en steil en de ramen hebben veelal een horizontale roedeverdeling in kleine ruitjes. Ook de entree heeft een duidelijk accent gekregen door hem te plaatsen in, en gedeeltelijk voor, het snijpunt van de beide voorgevels en deze bovendien te voorzien van een afzonderlijk dak en grote, hoge, glas-in-loodramen.

Decoratief metselwerk en ornamentiek is nauwelijks aanwezig. Woudschoten is wat dat betreft een sober gebouw, passend bij zijn functie en de financiële middelen van de opdrachtgever. Intussen is het beschermd als gemeentelijk monument.