Bouke de Boer: iedereen doet het goed en iedereen doet het op zijn eigen manier

Je let heel erg op je lichaam en op wat je voelt op het moment dat je een opstelling doet. Ik moet zelf soms ook uitkijken als een van de personen die ik begeleid iets vertelt wat ik ken uit mijn eigen verleden, dat ik die dingen uit mijn eigen geschiedenis niet projecteer op de cliënt. Ken je dat gevoel? Hoe maak je er onderscheid in wanneer je echt iets voelt bij de ander en wanneer het iets uit je eigen geschiedenis is?

Dit wordt heel interessant. Dit moet je niet vragen aan mij over projectie, want ik geloof niet dat je ooit zonder je eigen projectie kan werken. Het is heel mooi dat je zegt dat je je ervan bewust bent, maar je kan niet zonder je eigen projectie werken. Ik ben me daar heel lang totaal niet van bewust geweest. Nu ben ik dat wel. Het is mooi dat jij je eigen projecties een plek hebt gegeven en ze zullen daardoor misschien wel minder invloed hebben, maar als jij opstellingen zou gaan doen dan zal dat nooit op dezelfde manier zijn als ik dat doe, en omgekeerd. Want jij handelt vanuit jouw achtergrond, jouw veld. Daar hebben we het in ons vorig gesprek ook over gehad. Ik zeg altijd: ‘iedereen doet het goed en iedereen doet het op zijn eigen manier. Je moet zelf voelen waar jij je het best bij voelt’. Dat lieve meisje (Arianne, red.) gaf daarnet de opmerking dat iedereen het met de goeie intentie doet. Dat vind ik misschien nog net iets genuanceerder, maar het is wel zo dat we het allemaal anders doen. Ik kan er niet omheen dat ik handel als een vaderszoon. Maar als we praten over het verschil tussen de magische liefde en de wetende liefde, ga ik niet zomaar zeggen dat de wetende liefde klote is. Dat past niet bij mij. Ik heb wel eens mensen die mij zeggen dat ik heel goed ben in opstellingen maken, maar dat mijn terminologie niet klopt. Maar zo doe ik het nu eenmaal en dat hebben mensen maar te nemen of te laten. Het komt echt vanuit mijn hart.

Als ik praat over het veld van eenheidsbewustzijn, dus openheid, transparantie en communicatie, maar ook feedback kunnen geven en ontvangen, ben ik nu ook verder dan ik vroeger was. Vroeger kon ik geen feedback ontvangen. Feedback geven kon ik wel, al was het misschien niet echt feedback te noemen. Maar als mensen me nu opmerkingen geven over het een of het ander, dan neem ik volledig mijn verantwoordelijkheid en kan ik mijn excuses aanbieden. Want in het veld van eenheidsbewustzijn gaat het nog meer om echt je eigen verantwoordelijkheid nemen. En wat ik heel veel zie, je mag het bijna gegeneraliseerd noemen, is dat mensen in de opstelling aan het klagen zijn. Ze zitten in een slachtofferrol. Als je hen dan dat boek doet lezen van … die nu in de negentig is en vroeger in Auschwitz heeft gezeten, die zegt: ‘we zijn allemaal het slachtoffer van situaties. Maar slachtoffer zijn is optioneel’. Het maakt niet uit wat je hebt meegemaakt. Als je klaagt, kies je ervoor om slachtoffer te zijn. En dat maak ik soms ook wel heel duidelijk. Ik zeg niet dat jij dat nooit doet, maar een moederszoon zal daar doorgaans iets voorzichtiger in zijn. Je doet toch je eigen projectie, vroeger vanuit je eigen verlangen en emoties waar je toen geen weet van had. Ik ben nu in opleiding voor Holistic wellness en daar ben ik toch weer een aantal keren geschokt geweest van mezelf. Op een hele diepe laag zit er toch altijd iets van projectering, daar kan je niet omheen. Dus de bewustwording hierover is heel belangrijk.

Wil je Bouke ontmoeten en aan het werk zien?

Kom dan zondag 10 mei 2020 naar Voetstappen in het Veld.