Hilde Van Bulck, Interviews met coaches
Hilde Van Bulck – Zielsniveau en verlangen
Zielsniveau en verlangen
Je schreef ook zo mooi dat… ik weet niet hoe je het noemde… een zielenpad of een zielenreis, het kind eigenlijk een reis maakt en het daarbij moet aansluiten. Ik heb het heel kort gelezen, wat bedoel je daar mee?
Het is trouwens niet alleen voor de kinderen zo, het is ook voor de directeurs en voor de leerkrachten zo.
Het is eigenlijk voor iedereen.
Het is eigenlijk voor iedereen zo.
Wij hebben vanuit onze ik-persoonlijkheid hebben we bepaalde ideeën van wat we zouden willen doen. Maar vanuit zielsniveau hebben we een diep verlangen naar onszelf realiseren, en een bijdrage te leveren aan de maatschappij. Dat manifesteert zich in een diep verlangen en diepe dromen waar een kind graag hulp bij zou krijgen om die in de wereld te kunnen zetten. En je kunt dat niet negeren. Je kunt dat wel maar dan wordt je ziek of begin je je vervelend te voelen. Dus je kunt die zielenroep eigenlijk niet negeren. Tijdelijk maar niet heel uw leven.
Nee, dan komt er verdriet opkomen. Als een lerares nu of een leraar die heel veel kinderen heeft dan zie je dat waarschijnlijk in die jongeren of de kinderen die voorbij komen.
Waarom is het belangrijk voor een leraar of lerares om dit te weten. Dat ze op reis zijn. Dat gaat over dit trekken neem ik aan maar kun je ook aan de positieve kant dan iets doen?
Wij focussen alleen maar over de positieve kanten als ik opleiding geef. Dan zijn we eigenlijk nooit bezig met de negatieve kanten van het onderwijs. Wij zijn altijd bezig met die verbinding te maken met onszelf met ons hart met ons totale wezen en dat gaat niet over zweverige zaken. Het gaat over zeer goed gegrond en geaard te zijn en van daaruit in te spelen op wat er zich aandient. En dan wordt lesgeven ook veel vrijer en dan gaan kinderen automatisch ook inbrengen wat ze willen leren. Want nu is het dikwijls een eenrichtingsverkeer. Dit is het leerplan en dat moeten jullie leren. Maar als je vanuit aanwezig zijn gaat les geven dan komt de input mee van de leerlingen. Want ze gaan veel gemotiveerder zijn, veel geïnteresseerden zijn en daar kan de leerkracht dan op inspelen. En je zult zien als zo een input van de leerlingen spontaan ontstaat: het gaat dikwijls over het levenspad over het zielenpad waar ze vragen en antwoorden over hebben.
Dus kijken over wat er zich aandient, dat is de belangrijkste les.
Ja, héél belangrijk. Durven omgaan met wat zich eventueel onverwacht aandient wat misschien niet in het plaatje past of niet in de regels past ( mag ik dit wel zeggen). De mooiste lessen die ontstaan wanneer je je voorbereiding loslaat en helemaal meegaat in wat er zich op dat moment aandient.
En als je dat doet vanuit het aanwezig zijn van jezelf en van de leerlingen dan kun je resultaten bereiken die je anders met je doelstellingen niet kunt bereiken. Dus je resultaten overtreffen, wat er eventueel in de eindtermen, ontwikkelingsdoelen of curriculum beschreven staat. Die resultaten overtreffen dat.
Spelen als allerbelangrijkste doel & de reden van het gebrek eraan
Dus het lesplan is een soort leidraad en met die leidraad kijken wat biedt er zich aan, en daar mee spelen.
Zeker spelen. De allereerste onderwijsoptelling die ik gedaan heb dat was een onderwijsopstelling over het onderwijs van de toekomst en daar is uitgekomen dat het aller allerbelangrijkste doel in de scholen is dat leerlingen kunnen spelen. Maar niet alleen in de lagere school maar ook in het voortgezet onderwijs, in het middelbaar, dat er heel veel speelse elementen aanwezig zijn in lessen.
Is dat een trend van de laatste tijd dat dat spelen wat verloren is gegaan?
Ja. Ik hoor mijn kleindochter die aan allerlei regels moet voldoen. Ze zit nog in de kleuterschool, die is nog maar vijf jaar. Ja, inderdaad het gaat een klein beetje verloren.
Is daar een reden voor dat het verloren gaat?
Ja, is daar een reden voor. Ik zou denken dat het onderwijs is heel cognitief ingesteld dat ze misschien denken hoe meer we controle hebben hoe meer we regels vastleggen hoe beter resultaten we gaan behalen, maar dat is een eigenlijk een misvatting.
Precies niet zo.
Leerkrachten en zorgkrachten
Nee, uiteraard moeten er een aantal richtlijnen zijn maar als men werkelijk werkt vanuit dat aanwezig zijn dan gaat men altijd verder in het leren want de behoefte wordt veel groter. De de-motivatie heeft geen kans dan de behoefte wordt veel groter om te leren want elk kind wilt leren hé, ook het gedemotiveerde kind wil leren. Ik heb de laatste tijd heel veel onderwijsopstellingen gedaan en het is echt verbluffend wat er allemaal naar boven komt hé. Goh, ja, we hebben terug zo een grote opstelling gedaan, nog niet zo lang geleden over het onderwijs van de toekomst.
Pfff, bijna iedereen in de zaal we waren met zo’n 30 denk ik, stond bijna op stel op het einde. Wat er allemaal gebeurde, het was ongelofelijk.
Er kwam iets uit dat schoolbestuurders, en dat was een mengeling van België en Nederland want het was een vraag van een Nederlandse, dat die uit het systeem zouden verdwijnen zoals dat nu bestaat. En dat de zorg leerkrachten zoals wij die kennen ook uit het systeem zouden verdwijnen. En dat de zorg zou moeten gegeven worden door gespecialiseerde mensen in de zorg. Dat kwam er heel duidelijk uit.
Ja, dat klopt.
Ja ja zeker, maar we kunnen dat wel denken maar als we dat dan zien gebeuren is nog anders he. Ja, dus daar hebben we dat ook gezien dat er iemand was die altijd opnieuw afleiding kwam brengen. Naar dat mentale ging en je voelt dat dat nieuwe onderwijssysteem dat niet meer kan hebben. Heel het systeem was gespannen daardoor. En vanaf dat die persoon dan uit de opstelling in ziekteverlof was gestuurd dat héél het systeem, de leerkrachten, de directeurs, de minister, alles ontspande.
Dus dat cognitieve… de afleidingsmanoeuvres die moeten daaruit, het cognitieve op zich niet hé maar de afleidingsmanoeuvres wel.
Wil je Hilde ontmoeten en aan het werk zien?
Kom dan zondag 5 mei 2019 naar Voetstappen in het Veld.
