Barbara Hoogenboom – Van nu naar de toekomst & bewegingen in het veld

Ja, het Bert Hellinger gedachtengoed heeft zich ook heel sterk ontwikkeld en ook Bert Hellinger heeft zich in zijn inzichten ontwikkeld, weet ik.
Je hebt heel nauw met hem samengewerkt en ook met Jan Jakob, wat zijn die ontwikkelingen als je nu terugkijkt naar de geschiedenis ten opzichte van nu? Wat is er veranderd in het doen van opstellingen?
Nou volgens mij een aantal dingen, daar waar voorheen bijvoorbeeld zeg maar helende zinnen werden gezegd, vanuit de ouder naar het kind toe, terwijl het kind nu de cliënt is in een opstelling, dat doen we eigenlijk niet meer zo. Dus het gaat meer over erkennen dat je als kind, een inmiddels volwassen kind, erkent dat de dingen nou eenmaal waren zoals ze waren, en misschien niet fijn, maar dat je ook uit de kinderlijke illusie stapt dat het ooit nog anders zou kunnen worden. En vroeger in opstellingen werd dan toch vaker door representanten van ouders gezegd bijvoorbeeld: ‘het spijt me, het had niet zo mogen gebeuren, of je blijft voor altijd mijn kind’. Dan blijft er misschien een illusie, een soort van, nou ja, ik doe eigenlijk dit, dus er blijft iets bedekt, wat juist onthuld mag worden. Dus opstellingen gaan nu veel meer over het onthullen van wat was. En ook het ja zeggen tegen dat wat was zoals het was.

Ja en dat is eigenlijk, ik heb het wel eens gezien in een opstelling, dan doe je een opstelling – ik ben trouwens inderdaad ook meer van het rond maken – een stukje familiegeschiedenis – maar dat soms zie je een opstelling, heel erg grievend en oké dat is het. Ik ben wel eens naar zo iemand geweest die een vraag had van: hé was dit oké? Toen merkte ik inderdaad dat dit, ook hij, het was een man die zei van: ‘ja, zo is het nu eenmaal’ en dat het rond maken ook niet hoeft.
Nee, want op de een of andere manier houdt het rond maken je klein, dus je stapt veel meer vanuit je kind-positie in de volwassenheid als je kunt erkennen en ook omarmen of, nou ja he, zeg maar toestemmen als het ware, dat er dingen waren zoals ze waren en dat die jou hebben gemaakt precies tot wie je bent. En overigens daarbij kun je natuurlijk best wel oogsten wat het je heeft gebracht, want vanuit een ingewikkelde situatie ontwikkel je natuurlijk overlevingsmechanismes en daar zitten ook een heel aantal vaardigheden bij die je erbij hebt gekregen. En dat ontrafelen zeg maar, dus die vaardigheden alsnog erkennen en die geschiedenis voor waar laten zijn dat maakt je volwassen.

Ja, de helende weg. Bert Hellinger heeft ook zo’n ontwikkeling doorgemaakt in zijn werk meen ik he? Klopt dat?
Ja, wat we hem nu meer zien doen, of de laatste keren zagen doen – hij is het laatste jaar niet meer in beeld geweest – maar dat is net alsof dus daar waar hij voorheen meer gefocust was op de geschiedenis en ook daar een inzicht vinden, zeg maar in een opstelling, ging hij steeds meer toe naar als het ware alsof hij zichzelf al verbond met de toekomstige versie van de cliënt en als hij zag in een opstelling dat er een beweging was naar een toekomstige versie van de cliënt, dan brak hij hem af. ‘Wir haben es gesehen’ en dit is het.

Ja en dat komt, tenminste ook op mij de eerste keer dat ik het zag is onnavolgbaar. We hebben het allemaal gezien, ik denk: geen idee waarnaar ik heb gekeken! Dus dat is omdat hij veel meer werkt, ja eigenlijk meer een soort van, vanuit een soort emerging future of zo, vanuit een toekomstig punt, en zich dus verbindt met dat potentieel. En als hij die beweging ziet dan is het klaar.

Dan kan de client verder …
Dan kan de client verder.

Bijzonder ook dat je dit vertelt want een van de redenen om op 5 mei Voetstappen in het veld te organiseren is – ik heb het idee dat we heel veel doen en nog steeds niet naar de kern zijn of dat er nog steeds grote ontdekkingen zijn, dus mijn vurige droom achter de droom is ook om die mensen bij elkaar te brengen en dan te kijken van als we elkaars werk zien, dat het waarschijnlijk inspireert en ook misschien net dat inzicht geeft dat we grote stappen doen. Want dit is bijvoorbeeld zijn laatste nieuwe inzicht. Zie jij zelf ook van die ontwikkelingen, waar gaat het nu heen?
Ik denk ook, wij, en ook ik zelf, als opsteller shift steeds meer van hoeveel tijd moet je eigenlijk besteden aan naar het verleden kijken en hoeveel tijd kun je besteden aan je laten meenemen door de toekomst. En zeg maar die toekomst, dus we kijken ook steeds meer met ogen van potentieel. Dus wat is nou het potentieel dat iemand heeft en kan dat nou stromen of niet? Weet je, en in hoeverre? Ja, kortom, dus opstellingen … dus als ik een workshop doe van twee dagen familieopstellingen bij wijze van spreken, maar goed, ook wel organisatieopstellingen, de ene opstelling gaat veel meer over inderdaad wel het verleden inkijken en een andere opstelling die duikt rechtstreeks het potentieel in en om daar potentieel in te aanvaarden bijvoorbeeld.

Bijzonder, want heel veel mensen denken bij familieopstellingen juist aan familiegeschiedenis, maar je kan het ook heel goed gebruiken om vooruit te kijken.
Ja, je kan het ook heel goed gebruiken om vooruit te kijken en om de weg naar vooruit vrij te maken.

Wil je Barbara ontmoeten en aan het werk zien?
Kom dan zondag 5 mei 2019 naar Voetstappen in het Veld.